Epiloog

==

Een jaar later

==

‘Ik heb hem!’ riep Lorna, die het onlangs uitgebreide kantoor van SAA Inc. binnenrende. Ze hield een exemplaar omhoog van Women in Business, een landelijk maandblad dat een paar maanden geleden met Lorna, Helene, Sandra en Joss had gesproken. Hiervoor, hun oktobernummer.

Sandra en Helene kwamen gauw naar haar toe. Helene droeg de zes maanden oude Hope Sutton Zaharis op haar heup ondanks haar Armani-pak van tweeduizend dollar.

‘Hoe noemen ze ons?’ vroeg Helene, die de baby naar haar andere heup verplaatste zodat ze dichter bij kon gaan staan en over Lorna’s schouder mee kon kijken.

Lorna bladerde het tijdschrift door. ‘Nieuwe instappers op de financiële markt.’ Ze knikte goedkeurend. ‘Mooi. Accuraat.’

‘Waar is Joss?’ vroeg Helene. ‘Dit moet ze horen.’

‘Bij Phillipe natuurlijk.’ Sandra lachte. ‘Waar anders?’

Joss en Phillipe brachten heel veel tijd samen door en het resultaat daarvan was niet alleen dat Joss straalde van verliefdheid, maar haar smaak in schoenen was ook enorm verbeterd. Phillipe had zelfs zijn nieuwste creatie, een schitterende satijnen pump met open teen en stiletto blokhak, de Jocelyn genoemd.

‘Ze moeten gaan trouwen,’ zei Lorna, terwijl ze het artikel vluchtig doorlas. ‘Dat zou geweldige publiciteit zijn. O! O! Moet je dit zien: “recordorders van Nordstrom, Macy’s, Bergdorf Goodman, Saks enzovoort enzovoort enzovoort.” Komt-ie. “Met de creatieve blik van voormalige senatorsvrouw Helene Zaharis en het consumentengevoel van de in het verleden op te grote voet levende Lorna Rafferty, heeft de groep de leidende positie ingenomen in het hart en hoofd van schoenverslaafden door het hele land.” Ik kan niet wachten om Holden te vertellen dat BusinessWeek mijn voormalige uitgavenpatroon als aanwinst voor het bedrijf ziet.’

‘En ik?’ plaagde Sandra. ‘Alleen maar omdat ik niet met machtigen het bed heb gedeeld en mijn creditcards niet overbelast word ik niet vermeld?’

‘Maak je geen zorgen, hier sta je: “De in Potomac geboren Sandra Vanderslice is het morele kompas van de groep die het bedrijf milieuvriendelijk houdt en fair-trade-initiatieven laat ondersteunen.” Wat dacht je daarvan?’ Lorna bewoog haar wenkbrauwen op en neer. ‘Jij bent ons morele kompas!’

‘Veel van mijn vroegere bellers zullen het daarmee eens zijn.’

Lorna lachte en las verder. ‘Jocelyn Bowen, slechts uitgerust met een bachelor van Felling-Garver (VA) hogeschool, heeft een bedrijfsplan opgesteld dat zoveel investeerders enthousiasmeerde dat de eerste aandelenemissie binnen een uur na opening van de beurs uitverkocht was.” Dat was zo ongelooflijk,’ merkte Lorna op, en ze las verder: ‘“Ze is nu de vaste amore van sterontwerper Phillipe Carfagni, en hij noemt haar zijn muze voor de lentecollectie.” Ah. Lief hè?’

‘Ze verdient het,’ zei Sandra zonder een spoortje jaloezie. Eén van ons heeft ten minste haar sprookjesprins gevonden zonder eerst een hoop kikkers te hoeven kussen.’

‘En ze heeft de muiltjes ook,’ zei Lorna weemoedig. ‘Alle perfect passende, schitterende Carfagni’s die ze zich ooit kan wensen.’

‘Jij ook,’ zei Helene, die Lorna een por gaf. ‘Dat is een van de grootste voordelen van de eigenaar van dit bedrijf zijn.’

‘Je hebt gelijk.’ Lorna lachte. ‘Ons hele leven lang gratis schoenen. Voor ons allemaal een waarheid geworden sprookje. Ik denk dat je verslavingen je de das om kunnen doen óf je rijk kunnen maken.’

‘Doe mij maar rijk,’ zei Helene.

‘Mee eens,’ stemde Sandra in.

En iedereen was het dáár mee eens.